Verbum

анлайнавы слоўнік

інды́йцы, -аў, адз. інды́ец, -ды́йца, м.

Агульная назва ўсяго карэннага насельніцтва Індыі незалежна ад нацыянальнай, рэлігійнай і каставай прыналежнасці.

|| ж. індыя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. інды́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Індыйцы 1/574; 7/430; 11/541

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

інды́йцы, ‑аў; адз. індыец, ‑дыйца, м.; індыянка ², ‑і, ДМ ‑нцы; мн. індыянкі, ‑нак; ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індыя́нка гл. індзейцы, індыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інды́ец,

гл. індыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інды́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

індыя́нка ¹,

гл. індзейцы.

індыя́нка ²,

гл. індыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інду́сы, ‑аў; адз. індус, ‑а, м.; індуска, ‑і, ДМ ‑дусцы; мн. індускі, ‑сак; ж.

1. Паслядоўнікі індуізму.

2. Устарэлая назва ўсяго карэннага насельніцтва Індыі; індыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hindu

[ˈhɪndu:]

n., pl. -dus

інду́с -а m., інду́ска f., pl. інду́сы

а) пасьлядо́ўнік рэлі́гіі індуі́зму

б) інды́йцы, жыхары́ Індыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Indian

[ˈɪndiən]

1) індыя́нін -а, індзе́ец -йца m., індыя́нка, індзе́йка f.; індыя́не, індзе́йцы pl. (у Амэ́рыцы)

2) ко́жная з мо́ваў амэрыка́нскіх індыя́наў

3) інды́ец -йца m.; інды́йка f.; інды́йцы pl. (жыхары́ Індыі)

adj.

1) індыя́нскі, індзе́йскі

2) інды́йскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)