індо́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне індалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

індо́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. індо́лаг індо́лагі
Р. індо́лага індо́лагаў
Д. індо́лагу індо́лагам
В. індо́лага індо́лагаў
Т. індо́лагам індо́лагамі
М. індо́лагу індо́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

індо́лаг м. индо́лог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

індо́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне індалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

индо́лог індо́лаг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hinduista

м.

1. індолаг;

2. індуіст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)