інвалі́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. інвалі́дны інвалі́дная інвалі́днае інвалі́дныя
Р. інвалі́днага інвалі́днай
інвалі́днае		 інвалі́днага інвалі́дных
Д. інвалі́днаму інвалі́днай інвалі́днаму інвалі́дным
В. інвалі́дны (неадуш.)
інвалі́днага (адуш.)		 інвалі́дную інвалі́днае інвалі́дныя (неадуш.)
інвалі́дных (адуш.)
Т. інвалі́дным інвалі́днай
інвалі́днаю		 інвалі́дным інвалі́днымі
М. інвалі́дным інвалі́днай інвалі́дным інвалі́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інвалі́дны инвали́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інвалі́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інваліда; прызначаны для інвалідаў. Інвалідны дом. Інвалідная арцель. Інвалідная каляска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвалі́дны Invalíden- [-vɑ-];

інвалі́дны дом Behíndertenheim n -(e)s, -e, Pflégeheim n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

інвалі́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які поўнасцю або часткова страціў працаздольнасць у выніку ранення, знявечання ці хваробы.

І. вайны.

І. першай групы.

|| ж. інвалі́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак (разм.).

|| прым. інвалі́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

инвали́дный інвалі́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

inwalidzki

inwalidzk|i

інвалідны;

renta ~a — пенсія па інваліднасці;

wózek ~i — інвалідная каляска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

invalid

I [ˈɪnvələd]

1.

n.

1) хво́ры -ага m.

2) кале́ка -і m., інвалі́д -а m.

2.

adj.

1) слабы́ й хво́ры, нездаро́вы, непрацаздо́льны

2) інвалі́дны

3.

v.t.

1) кале́чыць, рабі́ць кале́кам

2) прызнава́ць нязда́тным, непрыго́дным да вайско́вае слу́жбы

4.

v.i.

кале́чыцца, станаві́цца інвалі́дам

II [ɪnˈvælɪd]

adj.

нява́жны, які́ ня ма́е зако́ннае сі́лы (біле́т, дакумэ́нт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дом м.

1. (будынак) Haus n -es, Häuser;

жылы́ дом Wóhnhaus n, Wóhngebäude n -es, -;

аднакватэ́рны дом Éinfamili¦enhaus n;

шматкватэ́рны дом Méhrfamili¦enhaus n, (großes) Wóhnhaus n;

буйнапанэ́льны дом Gróßplattenhaus n;

но́вы [суча́сны] дом Néubau m -s, -bauten;

2. (жыллё, кватэра) Beháusung f -, -en; Wóhnung f -, -en; Quartíer [kvar-] n -s, -e; Logis [-´ʒi:] n - [-´ʒi:(s)], pl - [-´ʒi:s];

3. (сям’я) Famíli¦e f -, -n;

4. (установа) Heim n -(e)s, -e; Haus n; Ánstalt f -, -en;

дом адпачы́нку Erhólungsheim n;

дом культу́ры Kultúrhaus n;

дзіця́чы дом Kínderheim n;

начле́жны дом Náchtasyl n -s, -e;

інвалі́дны дом Behíndertenheim n;

радзі́льны дом Entbíndungsheim n;

вар’яцкі дом Írrenhaus n;

зада́нне на дом Háusaufgabe f -, -n;

дапамага́ць у доме im Háushalt hélfen*;

зада́ць на дом (für zu Háuse) áufgeben*;

сумава́ць па доме Héimweh háben;

5. (дынастыя) Haus n;

з дому … gebórene …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)