інава́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. інава́цыя інава́цыі
Р. інава́цыі інава́цый
Д. інава́цыі інава́цыям
В. інава́цыю інава́цыі
Т. інава́цыяй
інава́цыяю		 інава́цыямі
М. інава́цыі інава́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інава́цыя ж., книжн., эк., лингв. иннова́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інава́цыя, ‑і, ж.

Новая з’ява ў мове, якая адрознівае яе ад першапачатковага або ранейшага стану. Лексічная інавацыя. Семантычная інавацыя.

[Англ. innovation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інавацыя

т. 7, с. 218

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

інава́цыя ж. Innovatión [-vɑ-] f -, -en, Néuerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

інава́цыя

(лац. innovatio)

1) новаўвядзенне, абнаўленне; укладванне сродкаў у распрацоўку новай тэхнікі, тэхналогіі, навуковыя даследаванні;

2) лінгв. новая з’ява ў мове (напр. лексічная і.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інава́цыя

(лац. innovatio)

1) новаўвядзенне, абнаўленне (напр. тэхнічная і.);

2) новая з’ява ў мове (напр. лексічная і.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

innovation [ˌɪnəˈveɪʃn] n.

1. (in) інава́цыя; новаўвядзе́нне;

recent technological innovations тэхналагі́чныя інава́цыі апо́шняга ча́су

2. нава́тарства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Innovatión

[-va-]

f -, -en абнаўле́нне, навіна́, навізна́, новаўвядзе́нне; інава́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

innowacja

innowacj|a

ж. інавацыя, навіна, навізна; новаўвядзенне;

~e techniczne — тэхнічныя інавацыі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)