імча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; незак.

1. каго-што. Вельмі хутка везці, несці каго-, што-н.

Поезд імчыць пасажыраў.

2. Тое, што і імчацца (разм.).

Сані і. з гары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імча́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. імчу́ імчы́м
2-я ас. імчы́ш імчыце́
3-я ас. імчы́ць імча́ць
Прошлы час
м. імча́ў імча́лі
ж. імча́ла
н. імча́ла
Загадны лад
2-я ас. імчы́ імчы́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імча́ць несов.

1. (стремительно двигаться) мча́ться, мчать, нести́сь;

2. (стремительно везти, нести кого-, что-л.) мчать, нести́;

цягні́к імчы́ць пасажы́раў — по́езд мчит (несёт) пассажи́ров;

рака́ імчы́ць хва́лі — река́ мчит (несёт) во́лны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

1. каго-што. Хутка везці, несці каго‑, што‑н. Газік імчаў Рыбіна па ціхай лясной дарозе. Пестрак. Як поезд імчаў Сцёпку ўсё далей і далей, яго пачалі забіраць думкі аб горадзе, аб паступленні на рабфак. Колас.

2. Разм. Тое, што і імчацца. З гары ад парку порстка імчала грузавая машына. Скрыган. Па быстрыні човен імчыць, як маторка, толькі паспявай кіраваць вяслом. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імча́ць

1. (schnell, mit Wíndeseile) fáhren* vt [bríngen* vt]; tréiben* vt, dahíntreiben* vt, jágen vt (гнаць – пра вецер і г. д.);

2. гл. імчацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мчать несов. імча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. каго-што. Пачаць імчаць, везці вельмі хутка.

Коні памчалі павозку.

2. Тое, што і памчацца (разм.).

Воўк памчаў у лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

whirl away

імча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мка́ць

‘кранацца, скакаць з месца; імчаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мка́ю мка́ем
2-я ас. мка́еш мка́еце
3-я ас. мка́е мка́юць
Прошлы час
м. мка́ў мка́лі
ж. мка́ла
н. мка́ла
Загадны лад
2-я ас. мка́й мка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мка́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імча́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. імчаць (у 1 знач.), імчацца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)