ізато́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ізато́п ізато́пы
Р. ізато́па ізато́паў
Д. ізато́пу ізато́пам
В. ізато́п ізато́пы
Т. ізато́пам ізато́памі
М. ізато́пе ізато́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ізато́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Разнавіднасць атамаў і ядраў аднаго хімічнага элемента з рознай колькасцю нейтронаў у ядры.

Ізатопы ўрану.

|| прым. ізато́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ізато́п м хім Isotóp m -(e)s, -e; Nuklíd m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэйтэ́рый, -ю, м.

Стабільны ізатоп вадароду, цяжкі вадарод.

|| прым. дэйтэ́рыевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изото́п хим. ізато́п, -пу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

isotope [ˈaɪsətəʊp] n. chem., phys. ізато́п

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ізато́пы, -паў (ед. ізато́п м.) хим. изото́пы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

radioisotope [ˌreɪdiəʊˈaɪsətəʊp] n. chem. радыеакты́ўны ізато́п, радыеізато́п

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тры́тый, ‑ю, м.

Цяжкі радыеактыўны ізатоп вадароду, ядро якога складаецца з пратона і двух нейтронаў.

[Ад грэч. tritos — трэці.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Isotóp

n -s, -e хім. ізато́п

radioaktíves ~ — радыёактыўны ізато́п

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)