ізато́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ізато́п | ізато́пы | |
| ізато́па | ізато́паў | |
| ізато́пу | ізато́пам | |
| ізато́п | ізато́пы | |
| ізато́пам | ізато́памі | |
| ізато́пе | ізато́пах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)