і́дыш, -а, м.

Сучасная мова германскіх па паходжанні яўрэяў.

Ведаць і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́дыш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. і́дыш
Р. і́дыша
Д. і́дышу
В. і́дыш
Т. і́дышам
М. і́дышы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

і́дыш нескл., м. и́диш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́дыш, нескл., м.

Сучасная мова яўрэяў Усходняй і Цэнтральнай Еўропы, якая мае ў сваёй аснове нямецкія дыялекты.

[Ад ням. judisch — яўрэйскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ідыш 5/46; 7/431, 432; 9/407; 11/569

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ідыш

т. 7, с. 166

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

і́дыш м. (мова) Jíddisch n - i -s, das Jíddische

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

і́дыш

(ням. jüdisch = яўрэйскі)

мова часткі яўрэяў, якія пражываюць у Еўропе, Амерыцы, Паўд. Афрыцы, заснаваная на нямецкіх дыялектах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

и́диш лингв. і́дыш, -ша м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Yiddish [ˈjɪdɪʃ] n. і́дыш, яўрэ́йская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)