Іва́нава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Іва́нава
Р. Іва́нава
Д. Іва́наву
В. Іва́нава
Т. Іва́навам
М. Іва́наве

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Іва́нава ср., г. Ива́ново

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Іванава,

горад у Расіі.

т. 7, с. 147

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Іванава,

горад у Брэсцкай вобласці.

т. 7, с. 147

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Іва́нава н Ivnava i Iwnawa n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іва́нава-вазнясе́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іва́нава-вазнясе́нскі іва́нава-вазнясе́нская іва́нава-вазнясе́нскае іва́нава-вазнясе́нскія
Р. іва́нава-вазнясе́нскага іва́нава-вазнясе́нскай
іва́нава-вазнясе́нскае
іва́нава-вазнясе́нскага іва́нава-вазнясе́нскіх
Д. іва́нава-вазнясе́нскаму іва́нава-вазнясе́нскай іва́нава-вазнясе́нскаму іва́нава-вазнясе́нскім
В. іва́нава-вазнясе́нскі (неадуш.)
іва́нава-вазнясе́нскага (адуш.)
іва́нава-вазнясе́нскую іва́нава-вазнясе́нскае іва́нава-вазнясе́нскія (неадуш.)
іва́нава-вазнясе́нскіх (адуш.)
Т. іва́нава-вазнясе́нскім іва́нава-вазнясе́нскай
іва́нава-вазнясе́нскаю
іва́нава-вазнясе́нскім іва́нава-вазнясе́нскімі
М. іва́нава-вазнясе́нскім іва́нава-вазнясе́нскай іва́нава-вазнясе́нскім іва́нава-вазнясе́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ива́ново г. Іва́нава, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасту́х, ‑а, м.

Той, хто пасе статак. Рана пачалося самастойнае Іванава жыццё, жыццё падпаска, а пасля — панскага пастуха. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Іване́ц ’расліна Melampyrum nemorosum’ (Кіс.), ’кветкі, якія рвалі на Івана–Купалу і ставілі на кут’ (Інстр. II). Утварэнне ад Іван пры дапамозе суф. ‑ец. Семантычная мадэль ’уласнае імя’ — ’назва расліны’ сустракаецца даволі часта. Слав. мовы ведаюць шматлікія назвы раслін, якія паходзяць ад уласнага імя Іван (Праабражэнскі, 1, 263). Параўн. бел. іва́нькавы ша́пачкі ’званочкі’ (Касп.), іва́нава галава́ ’званочак персікалісты і гарычка лёгачная’ (дзісн., Жыв. сл., 201; Бейл., 422).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ГАРБА́ХА,

вёска ў Іванаўскім р-не Брэсцкай вобл. Цэнтр сельсавета і калгаса. За 16 км на ПдЗ ад г. Іванава, 156 км ад Брэста, 11 км ад чыг. ст. Снітава. 548 ж., 279 двароў (1996). Базавая школа, клуб, б-ка, камбінат быт. абслугоўвання, аддз. сувязі.

т. 5, с. 54

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)