Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
я́сна,
1.Прысл.да ясны.
2.безас.узнач.вык. Пра добрую бясхмарную пагоду. На небе было ясна.Чарнышэвіч.Хмары яшчэ больш разышліся на небе, вадзяны пыл апаў, стала зусім ясна.Лупсякоў.Едзе восень на рабым кані, Тут дажджы ліюць, а тут і ясна.Астрэйка.// Пра наяўнасць дзе‑н. святла; празрыста, светла. Кусты і трава.. слухалі звонкую музыку крышталёва-чыстага патоку. Тут было ціха, ясна і радасна.Самуйлёнак.
3.безас.узнач.вык. Зразумела, відавочна. Усё было ясна. Усё акрэслена. Усё безумоўна. Ні сумненняў, ні мрояў, ні дзіўных сноў...Кірэенка.// Пра здольнасць лагічна, свядома мысліць, успрымаць што‑н. На душы было светла, у галаве ўсё ясна.Ермаловіч.
4.узнач.пабочн. Несумненна, безумоўна, вядома. І куды ж Андрэй Шэмет можа ісці на Устроні? Ну ясна, у райком.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ясна-...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач. ясны (у 2 знач.), чыстага светлага тону, напр.: ясна-жоўты, ясна-зялёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)