Я́мна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Я́мна
Р. Я́мна
Д. Я́мну
В. Я́мна
Т. Я́мнам
М. Я́мне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ямна (воз.) 11/542

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ямна (в., Брэсцкі р-н) 4/87

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ко́нязь Драўляны слуп (вв. Ямна і Буды Дзіс. пав.).

□ в. Канязёўка Краснап.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

тур

1. Тупік (Слаўг.).

2. Паводле паданняў. Цэнтральная частка населенага пункта (Жытк.).

3. Слуп пры печы ў курных хатах (вв. Ямна і Буды Дзіс.).

4. У актах. Апорны слуп пасярэдзіне святліцы старажытнага жылога дома.

5. Лекавая трава Arnica montana, лісты якой сцелюцца па зямлі, а на высокай кветаножцы жоўтыя краскі (Жытк., Стол.).

□ в. Турна Кам.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)