ялі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ялі́нка ялі́нкі
Р. ялі́нкі ялі́нак
Д. ялі́нцы ялі́нкам
В. ялі́нку ялі́нкі
Т. ялі́нкай
ялі́нкаю		 ялі́нкамі
М. ялі́нцы ялі́нках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ялі́нка ж., уменьш.-ласк. ёлочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ялі́нка ж памянш гл ёлка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Christmas tree

каля́дная ялі́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ёлочка уменьш.-ласк.

1. ялі́нка, -кі ж., е́лачка, -кі ж.;

сруби́ть ёлочку ссе́кчы ялі́нку (е́лачку);

2. / в ёлочку, ёлочкой у е́лачку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

agleam

[əˈgli:m]

1.

adv.

бліскатлі́ва, паблі́скваючы; зіхо́тка

2.

adj.

бліскатлі́вы, зіхатлі́вы, зіхо́ткі

Christmas tree agleam with lights — Ялі́нка паблі́сквала агня́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spruce

I [spru:s]

n.

1) е́лка, ялі́нка f.

2) е́льнік -у m.

II [spru:s]

1.

adj.

аха́йны, элега́нтны

2.

v.i.

убіра́цца, выстро́йвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АЗНАЧЭННЕ ў граматыцы, даданы член сказа, які паясняе словы з прадметнымі значэннямі, называючы прыкмету прадмета (яго якасць, форму, памер, матэрыял, адносіны да інш. прадметаў і г.д.). У бел. мове азначэнні падзяляюцца на дапасаваныя (сінтаксічная сувязь — дапасаванне, сродкі выражэння — прыметнік, дзеепрыметнік, займеннік, лічэбнік: «зялёная ялінка», «бацькава парада», «неадасланае пісьмо», «нашы сябры», «трэці год») і недапасаваныя (сінтаксічная сувязь — прымыканне, сродкі выражэння — назоўнік ва ўскосных склонах часам з прыназоўнікам, займеннік, інфінітыў, прыслоўе, а таксама словазлучэнні розных тыпаў: «дом восем», «дарога бацькоў», «дзяўчынка з бантам», «яе клопат», «імкненне вучыцца», «паварот налева», «стары высокага росту»). Асобная форма азначэнняў — прыдатак.

А.Я.Міхневіч.

т. 1, с. 170

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)