я́лец
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
я́лец |
я́льцы |
| Р. |
я́льца |
я́льцаў |
| Д. |
я́льцу |
я́льцам |
| В. |
я́лец |
я́льцы |
| Т. |
я́льцам |
я́льцамі |
| М. |
я́льцы |
я́льцах |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
яле́ц
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
яле́ц |
яльцы́ |
| Р. |
яльца́ |
яльцо́ў |
| Д. |
яльцу́ |
яльца́м |
| В. |
яльца́ |
яльцо́ў |
| Т. |
яльцо́м |
яльца́мі |
| М. |
яльцы́ |
яльца́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
яле́ц, род. яльца́ м., зоол. еле́ц
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
яле́ц, яльца, м.
Невялікая рыба сямейства карпавых, якая паўсюдна водзіцца ў рачных і чыстых азёрных водах СССР. У затоцы спяць яльцы, З краснапёркамі ў цішы. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
еле́ц зоол. я́лец, род. я́льца м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ля́льчуг ’ялец, Leuciscus leuciscus’ (хойн., Мат. Гом.). З ⁺яльчуг, якое з яле́ц (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Клянёк ’ялец, Leuciscus leuciscus L.’ (Жук.). Гл. клень.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стаўбе́ц, стаўпе́ц (стовбе́ц, стовпе́ц) ‘рыба ялец, Leuciscus leuciscus L.’ (Крыв.), стовпец ‘рыба ялец; рыба пячкур, Gobio gobio’ (на Прыпяці, Жук.), стаўбец ‘пячкур’ (Інстр. 2); з іншым суф. стаўбу́н ‘ялец’ (Янк. 1, 2). Дэрываты з суф. ‑ец ад стоўб, стоўп (гл.). Укр. стовбець, стовпець ‘пячкур; ялец’. Па сведчанні Сабанеева (2, 78 і наст.), пячкур называецца столбец, столбчик наогул па ўсёй паўднёвай Расіі; назва дадзена па брускаватай форме цела і па звычцы ў паўдзённую гарачыню стаяць нерухома каля камянёў і карчоў (гл. таксама Усачова, Слав. ихт. терм., 154); найменні першапачаткова адносіліся да пячкура, а потым перайшлі на яльца з прычыны некаторага падабенства і іх дробных памераў. Інакш ЕСУМ (5, 421), у якім мяркуюць аб змяненні і кантамінацыі назваў тыпу ўкр. ско́блик, ко́вблик, рус. колб, колбе́нь, якія былі набліжаны да стоўб.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)