я́лавічны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. я́лавічны я́лавічная я́лавічнае я́лавічныя
Р. я́лавічнага я́лавічнай
я́лавічнае
я́лавічнага я́лавічных
Д. я́лавічнаму я́лавічнай я́лавічнаму я́лавічным
В. я́лавічны (неадуш.)
я́лавічнага (адуш.)
я́лавічную я́лавічнае я́лавічныя (неадуш.)
я́лавічных (адуш.)
Т. я́лавічным я́лавічнай
я́лавічнаю
я́лавічным я́лавічнымі
М. я́лавічным я́лавічнай я́лавічным я́лавічных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́лавічны

1. я́ловичный;

~ныя халя́выя́ловичные голени́ща;

2. говя́жий;

~нае мя́са — говя́жье мя́со

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́лавічны, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і ялавы (у 2 знач.). Ялавічныя халявы.

2. Які мае адносіны да ялавічыны; прыгатаваны з ялавічыны. Ялавічныя катлеты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́лавічына, -ы, ж.

Мяса каровы як ежа.

|| прым. я́лавічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́ловичный я́лавічны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

говя́жий я́лавічны, гавя́джы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лой, ло́ю, м.

Нутраны тлушч (авечы, ялавічны).

Мазаць бліны лоем.

|| прым. ло́евы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збой³, збо́ю, м. (спец.).

Галава, ногі і вантробы забітай жывёлы як ежа.

Ялавічны з.

|| прым. збо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wołowy

ялавічны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лой, лою, м.

Нутраны тлушч (авечы, ялавічны). На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)