я́звенніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́звенніца я́звенніцы
Р. я́звенніцы я́звенніц
Д. я́звенніцы я́звенніцам
В. я́звенніцу я́звенніц
Т. я́звенніцай
я́звенніцаю		 я́звенніцамі
М. я́звенніцы я́звенніцах

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́звеннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе язвавай хваробай.

|| ж. я́звенніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)