я́гадзіца, -ы, ж.

1. мн. я́гадзіцы, -дзіц. Задняя мясістая частка тулава чалавека; сядалішча.

2. Палавіна гэтай часткі тулава ў форме паўшар’я.

|| прым. я́гадзічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́гадзіца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́гадзіца я́гадзіцы
Р. я́гадзіцы я́гадзіц
Д. я́гадзіцы я́гадзіцам
В. я́гадзіцу я́гадзіцы
Т. я́гадзіцай
я́гадзіцаю		 я́гадзіцамі
М. я́гадзіцы я́гадзіцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́гадзіца ж., анат. я́годица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́гадзіца, ‑ы, ж.

1. звычайна мн. (я́гадзіцы, ‑дзіц). Задняя мясістая частка тулава чалавека, на якую садзяцца; сядалішча.

2. Палавіна гэтай часткі тулава ў форме паўшар’я.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́гадзіца ж. анат. Gesäß n -es, -e, Gesäßbacke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

я́годица анат. я́гадзіца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

buttock

[ˈbʌtək]

n., Anat.

я́гадзіца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pośladek

м. анат. ягадзіца; седаўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

butt​1 [bʌt] n.

1. то́ўсты кане́ц (стрэльбы, прылады і да т.п.)

2. недаку́рак

3. AmE, infml я́гадзіца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

breech

[bri:tʃ]

n.

зад -у m., аза́дак -ку m., я́гадзіца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)