юна́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. юна́чка юна́чкі
Р. юна́чкі юна́чак
Д. юна́чцы юна́чкам
В. юна́чку юна́чак
Т. юна́чкай
юна́чкаю		 юна́чкамі
М. юна́чцы юна́чках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

юна́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Асоба жаночага полу, якая не дасягнула сталасці, маладая дзяўчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

juvenile

[ˈdʒu:vənaɪl]

1.

adj.

малады́, юна́цкі, малале́тні

juvenile delinquent — малале́тні злачы́нец, малале́тняя злачы́нка

juvenile books — кні́гі для мо́ладзі

2.

n.

юна́к -а́ m., юна́чка f., падле́так -ка m.

•

- juvenile court

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adolescent

[,ædəˈlesənt]

1.

adj.

1) юна́цкі; дзяво́чы

adolescent friendship — сябро́ўства зь юна́цкіх часо́ў

2) недасьпе́лы

He behaves like an adolescent — Ён паво́дзіць сябе́ як хлапчу́к

2.

n.

юна́к -а́ m., юна́чка f.; падле́так -ка m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)