ю́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ю́да ю́ды
Р. ю́ды ю́даў
Д. ю́ду ю́дам
В. ю́ду ю́даў
Т. ю́дам ю́дамі
М. ю́дзе ю́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ю́да ​1, ‑ы, м.

Пагард., лаянк. Здраднік. [Паддубны:] — Я юдам не стану. Ад мяне вы звестак не атрымаеце. М. Ткачоў.

[Ад імені аднаго з вучняў Ісуса Хрыста, які, па евангельскай легендзе, прадаў свайго настаўніка за 30 сярэбранікаў.]

ю́да ​2, ‑а, н.

У выразе: цуда-юда гл. цуда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ю́да і іу́да, -ы, м. (пагард.).

Здраднік [ад імені апостала Юды Іскарыёта, які, паводле евангельскай легенды, прадаў Ісуса Хрыста].

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ю́да и іу́да м., презр., бран. иу́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Цу́да-Ю́да ср., нар.-поэт. Чу́до-Ю́до

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іу́да гл. юда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́до-ю́до нар.-поэт., перен. цу́да-ю́да, род. цу́да-ю́да ср.; миф., фольк. Цу́да-Ю́да, род. Цу́да-Ю́да ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іу́да,

гл. юда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Judas [ˈdʒu:dəz] n.

1. bibl. Юда

2. здра́днік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)