эсэ́ра-меншаві́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эсэ́ра-меншаві́цкі |
эсэ́ра-меншаві́цкая |
эсэ́ра-меншаві́цкае |
эсэ́ра-меншаві́цкія |
| Р. |
эсэ́ра-меншаві́цкага |
эсэ́ра-меншаві́цкай эсэ́ра-меншаві́цкае |
эсэ́ра-меншаві́цкага |
эсэ́ра-меншаві́цкіх |
| Д. |
эсэ́ра-меншаві́цкаму |
эсэ́ра-меншаві́цкай |
эсэ́ра-меншаві́цкаму |
эсэ́ра-меншаві́цкім |
| В. |
эсэ́ра-меншаві́цкі (неадуш.) эсэ́ра-меншаві́цкага (адуш.) |
эсэ́ра-меншаві́цкую |
эсэ́ра-меншаві́цкае |
эсэ́ра-меншаві́цкія (неадуш.) эсэ́ра-меншаві́цкіх (адуш.) |
| Т. |
эсэ́ра-меншаві́цкім |
эсэ́ра-меншаві́цкай эсэ́ра-меншаві́цкаю |
эсэ́ра-меншаві́цкім |
эсэ́ра-меншаві́цкімі |
| М. |
эсэ́ра-меншаві́цкім |
эсэ́ра-меншаві́цкай |
эсэ́ра-меншаві́цкім |
эсэ́ра-меншаві́цкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
эсэ́ра-меншаві́цкі полит., ист. эсе́ро-меньшеви́стский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эсэ́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эсэ́р |
эсэ́ры |
| Р. |
эсэ́ра |
эсэ́раў |
| Д. |
эсэ́ру |
эсэ́рам |
| В. |
эсэ́ра |
эсэ́раў |
| Т. |
эсэ́рам |
эсэ́рамі |
| М. |
эсэ́ру |
эсэ́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
эсе́ро-меньшеви́стский эсэ́ра-меншаві́цкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
«ГО́ЛОС Х А́РМИИ»,
вайсковая газета. Выдавалася ў чэрв.—ліст. 1917 у Маладзечне на рус. мове. Мела эсэра-меншавіцкі кірунак. Змяшчала афіц. дакументы, загады ваен. камандавання і інш. Падтрымлівала дзеянні камандавання арміі і Зах. фронту. Выступала за працяг вайны, супраць бальшавікоў. Спыніла выхад у сувязі з утварэннем ВРК арміі і пераабраннем армейскага к-та на карысць бальшавікоў. Замест яе выдаваўся «Бюллетень Военно-революционного комитета Х армии».
т. 5, с. 324
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВАЕ́ННА-РЭВАЛЮЦЫ́ЙНЫ КАМІТЭ́Т ЗАХО́ДНЯГА ФРО́НТУ,
ВРК Заходняга фронту, часовы рэв. орган па правядзенні ўзбр. паўстання на Беларусі і Зах. фронце ў кастр.—ліст. 1917. Утвораны 8.11.1917 бальшавікамі Мінска. Старшыня бюро ВРК К.І.Ландар, чл. І.Я.Алібегаў, С.І.Берсан, М.І.Калмановіч, В.В.Каменшчыкаў, В.Г.Кнорын, М.І.Крывашэін, А.Ф.Мяснікоў, М.У.Рагазінскі і інш. Выдаваў «Бюллетень Военно-революционного комитета Западного фронта». Меў аддзелы: грамадз., ваен., гасп., забеспячэння, арганізац. і сувязі, мандатны, інфармацыйны. 17.11.1917 ВРК распусціў эсэра-меншавіцкі К-т выратавання рэвалюцыі Зах. фронту, арыштаваў ваен. камісара Часовага ўрада на Зах. фронце, зняў галоўнакамандуючага Зах. фронту ген. П.С.Балуева, які адмовіўся падпарадкавацца сав. уладзе, і назначыў на яго месца Каменшчыкава, удзельнічаў у ліквідацыі Стаўкі Вярх. галоўнакамандуючага ў Магілёве, накіраваў у штаб герм. Усх. фронту дэлегацыю, якая 4.12.1917 падпісала ў мяст. Солы дагавор пра перамір’е на Зах. фронце. Падрыхтаваў і склікаў з’езд Саветаў рабочых і салдацкіх дэпутатаў Зах. Вобласці, 3-і з’езд Саветаў сял. дэпутатаў Мінскай і Віленскай губ., 2-і з’езд армій Зах. фронту, якія выбралі органы сав. улады. Спыніў дзейнасць 9.12.1917 пасля стварэння Абласнога выканаўчага камітэта Саветаў рабочых і салдацкіх дэпутатаў Заходняй вобласці і фронту і Савета Народных Камісараў Заходняй вобласці і фронту.
Н.І.Стужынская.
т. 3, с. 442
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)