эска́дра, -ы, мн. -ы, эска́др і -аў, ж.

Буйное злучэнне ваенных караблёў ці самалётаў.

|| прым. эска́драны, -ая, -ае.

Э. мінаносец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эска́дра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эска́дра эска́дры
Р. эска́дры эска́др
эска́драў
Д. эска́дры эска́драм
В. эска́дру эска́дры
Т. эска́драй
эска́драю		 эска́драмі
М. эска́дры эска́драх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эска́дра ж., воен., мор., ав. эска́дра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эска́дра воен., мор. эска́дра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эска́дра, ‑ы, ж.

Буйное злучэнне ваенных караблёў ці самалётаў. Цёмнай ліст ападаў скай ноччу эскадра мінаносцаў пакінула рэйд і стала ў баявым парадку рухацца на подступы да Петраграда. Хведаровіч.

[Фр. escadre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскадра

т. 18, кн. 1, с. 158

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эска́дра ж марск; ав Geschwáder n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эска́дра

(фр. escadre)

буйное злучэнне ваенных караблёў або самалётаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

крэ́йсерскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крэйсера, складаецца з крэйсераў. Крэйсерская эскадра.

•••

Крэйсерская скорасць гл. скорасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

squadron [ˈskwɒdrən] n. mil.

1. эскадро́н; ро́та

2. эска́дра (ваенных караблёў)

3. эскадры́лля (самалётаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)