эры́стыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эры́стыка
Р. эры́стыкі
Д. эры́стыцы
В. эры́стыку
Т. эры́стыкай
эры́стыкаю
М. эры́стыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эры́стыка ж., спец. эри́стика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эры́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Кніжн. Майстэрства спрачацца, умельства палемізаваць з праціўнікам, выкарыстоўваючы яго промахі.

[Грэч. éristika.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эры́стыка

(гр. eristike)

майстэрства спрачацца, умельства палемізаваць з праціўнікам, выкарыстоўваючы яго промахі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эры́стыка

(гр. eristikos = які спрачаецца)

майстэрства спрачацца, умельства палемізаваць з праціўнікам, выкарыстоўваючы яго промахі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

эри́стика спец. эры́стыка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)