эпі́чны, -ая, -ае.

1. гл. эпас.

2. перан. Поўны велічы і гераізму (кніжн.).

Эпічныя падзеі народнай гісторыі.

3. Велічна-спакойны; без эмоцый.

Эпічная манера выкладання.

|| наз. эпі́чнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эпі́чны эпі́чная эпі́чнае эпі́чныя
Р. эпі́чнага эпі́чнай
эпі́чнае		 эпі́чнага эпі́чных
Д. эпі́чнаму эпі́чнай эпі́чнаму эпі́чным
В. эпі́чны (неадуш.)
эпі́чнага (адуш.)		 эпі́чную эпі́чнае эпі́чныя (неадуш.)
эпі́чных (адуш.)
Т. эпі́чным эпі́чнай
эпі́чнаю		 эпі́чным эпі́чнымі
М. эпі́чным эпі́чнай эпі́чным эпі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эпі́чны лит., перен. эпи́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эпі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да эпасу (у 1, 2 знач.). Паэма «Янук Сяліба» [М. Танка] — эпічнае палатно, дзе праўдзіва паказваецца жыццё беларускай вёскі ў першыя гады Вялікай Айчыннай вайны. «Беларусь». // Які напісаны ў форме эпасу, з’яўляецца эпасам. Эпічная песня. Эпічны твор. □ Якуб Колас з’яўляецца паэтам шырокага літаратурнага дыяпазону, выдатным празаікам, творцам вялікіх эпічных паэм. «Полымя». Творы паэта [М. Танка].. узбагацілі ўсе яе [беларускай літаратуры] вельмі разнастайныя паэтычныя жанры, пачынаючы ад эпічнай сюжэтнай паэмы і канчаючы лірычнай мініяцюрай. Бугаёў. // Уласцівы эпасу. Эпічны стыль. □ Янка Купала змог жыва і адчувальна перадаць эпічную шырыню і глыбокую народнасць, фальклорную аснову «Слова аб палку Ігаравым». Палітыка. Любіў Максім Багдановіч народную песню за яе меладычнасць, эпічны размах і лірычную цеплыню. Майхровіч. // Поўны значнасці, гераізму, які можа быць адлюстраваны ў народным эпасе. Эпічны працоўны гераізм Аляксей Максімавіч Горкі раіў браць савецкім пісьменнікам у аснову сваёй творчасці. «Полымя».

2. Спакойны, не ўсхваляваны; без эмоцый. — Чаму не хочаш? — мяне здзіўляе ўжо не самы адказ, мяне здзіўляе эпічны Шуркаў тон. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпі́чны літ épisch, erzählend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

э́пас, -у, м.

1. Апавядальны род літаратуры (у адрозненне ад драмы і лірыкі) (спец.).

2. Творы народнай творчасці — гераічныя сказанні, песні, паданні, аб’яднаныя агульнай тэмай, нацыянальнай прыналежнасцю, храналогіяй і пад.

Былінны э.

|| прым. эпі́чны, -ая, -ае.

Э. жанр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпі́чны

(гр. epikos)

1) які мае адносіны да эпасу, напісаны ў жанры эпасу, з’яўляецца эпасам (напр. э. твор);

2) уласцівы эпасу (напр. э. стыль);

3) перан. велічна-спакойны, вытрыманы (напр. э. тон).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

фалькло́рна-эпі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фалькло́рна-эпі́чны фалькло́рна-эпі́чная фалькло́рна-эпі́чнае фалькло́рна-эпі́чныя
Р. фалькло́рна-эпі́чнага фалькло́рна-эпі́чнай
фалькло́рна-эпі́чнае		 фалькло́рна-эпі́чнага фалькло́рна-эпі́чных
Д. фалькло́рна-эпі́чнаму фалькло́рна-эпі́чнай фалькло́рна-эпі́чнаму фалькло́рна-эпі́чным
В. фалькло́рна-эпі́чны (неадуш.)
фалькло́рна-эпі́чнага (адуш.)		 фалькло́рна-эпі́чную фалькло́рна-эпі́чнае фалькло́рна-эпі́чныя (неадуш.)
фалькло́рна-эпі́чных (адуш.)
Т. фалькло́рна-эпі́чным фалькло́рна-эпі́чнай
фалькло́рна-эпі́чнаю		 фалькло́рна-эпі́чным фалькло́рна-эпі́чнымі
М. фалькло́рна-эпі́чным фалькло́рна-эпі́чнай фалькло́рна-эпі́чным фалькло́рна-эпі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апавяда́льна-эпі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апавяда́льна-эпі́чны апавяда́льна-эпі́чная апавяда́льна-эпі́чнае апавяда́льна-эпі́чныя
Р. апавяда́льна-эпі́чнага апавяда́льна-эпі́чнай
апавяда́льна-эпі́чнае		 апавяда́льна-эпі́чнага апавяда́льна-эпі́чных
Д. апавяда́льна-эпі́чнаму апавяда́льна-эпі́чнай апавяда́льна-эпі́чнаму апавяда́льна-эпі́чным
В. апавяда́льна-эпі́чны (неадуш.)
апавяда́льна-эпі́чнага (адуш.)		 апавяда́льна-эпі́чную апавяда́льна-эпі́чнае апавяда́льна-эпі́чныя (неадуш.)
апавяда́льна-эпі́чных (адуш.)
Т. апавяда́льна-эпі́чным апавяда́льна-эпі́чнай
апавяда́льна-эпі́чнаю		 апавяда́льна-эпі́чным апавяда́льна-эпі́чнымі
М. апавяда́льна-эпі́чным апавяда́льна-эпі́чнай апавяда́льна-эпі́чным апавяда́льна-эпі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

геро́іка-эпі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. геро́іка-эпі́чны геро́іка-эпі́чная геро́іка-эпі́чнае геро́іка-эпі́чныя
Р. геро́іка-эпі́чнага геро́іка-эпі́чнай
геро́іка-эпі́чнае		 геро́іка-эпі́чнага геро́іка-эпі́чных
Д. геро́іка-эпі́чнаму геро́іка-эпі́чнай геро́іка-эпі́чнаму геро́іка-эпі́чным
В. геро́іка-эпі́чны (неадуш.)
геро́іка-эпі́чнага (адуш.)		 геро́іка-эпі́чную геро́іка-эпі́чнае геро́іка-эпі́чныя (неадуш.)
геро́іка-эпі́чных (адуш.)
Т. геро́іка-эпі́чным геро́іка-эпі́чнай
геро́іка-эпі́чнаю		 геро́іка-эпі́чным геро́іка-эпі́чнымі
М. геро́іка-эпі́чным геро́іка-эпі́чнай геро́іка-эпі́чным геро́іка-эпі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)