эндэмі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эндэмі́я
Р. эндэмі́і
Д. эндэмі́і
В. эндэмі́ю
Т. эндэмі́яй
эндэмі́яю
М. эндэмі́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эндэмі́я ж., спец. эндеми́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эндэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Абумоўленае прыроднымі фактарамі пастаяннае існаванне хваробы (часцей інфекцыйнай) у пэўнай мясцовасці.

[Ад грэч. éndēmos — мясцовы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Эндэмія 11/19, 460

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

эндэмія

т. 18, кн. 1, с. 127

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эндэмі́я

(ад гр. endemos = мясцовы)

абумоўленае прыроднымі фактарамі пастаяннае існаванне інфекцыйнай хваробы ў пэўнай мясцовасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Біягеахімічная эндэмія 2/343

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

эндеми́я мед. эндэмі́я, -мі́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)