эндэмі́я, ‑і, ж.
Спец. Абумоўленае прыроднымі фактарамі пастаяннае існаванне хваробы (часцей інфекцыйнай) у пэўнай мясцовасці.
[Ад грэч. éndēmos — мясцовы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)