эмалье́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эмалье́р |
эмалье́ры |
| Р. |
эмалье́ра |
эмалье́раў |
| Д. |
эмалье́ру |
эмалье́рам |
| В. |
эмалье́ра |
эмалье́раў |
| Т. |
эмалье́рам |
эмалье́рамі |
| М. |
эмалье́ру |
эмалье́рах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
эмалье́р, ‑а, м.
Майстар па вырабу эмалі (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эмалье́р
(фр. émailleur)
майстар па вырабу эмалі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)