элеро́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. элеро́н элеро́ны
Р. элеро́на элеро́наў
Д. элеро́ну элеро́нам
В. элеро́н элеро́ны
Т. элеро́нам элеро́намі
М. элеро́не элеро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

элеро́н ав. элеро́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

элеро́н, ‑а, м.

Спец. Рухомая паверхня канцоў крыл самалёта, якая служыць для ўстаранення крэну машыны пры гарызантальным палёце і паваротах у паветры. — Ведаеце вы, дзе ў самалёце трубка Што? — прыйшоў у сябе Каралёў. [Ахтан:] — Я дуцік магу паказаць... — І элероны? — Ахтан падняў галаву. Алешка.

[Фр. aileron ад aile — крыло.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элеро́н

(фр. aileron, ад aile = крыло)

рухомы закрылак на задняй частцы крыла самалёта, які засцерагае самалёт ад крэну пры паваротах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

элеро́ны, ед. элеро́н м., ав. элеро́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

aileron

[ˈeɪlərɑ:n]

n.

элеро́н -а m. (рухо́мая ча́стка крыла́ самалёта)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lotka

lotk|a

ж.

1. часцей мн.

~i — махавыя пер’і;

2. валан;

3. ав. элерон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)