электрабу́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Машына з электрарухавіком для бурэння свідравін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электрабу́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. электрабу́р электрабу́ры
Р. электрабу́ра электрабу́раў
Д. электрабу́ру электрабу́рам
В. электрабу́р электрабу́ры
Т. электрабу́рам электрабу́рамі
М. электрабу́ры электрабу́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

электрабу́р м., тех. электробу́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Электрабур 2/483

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

электрабу́р, ‑а, м.

Машына з электрарухавіком для бурэння свідравін. Выкарыстанне электрабура ў нафтаздабываючай прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрабур

т. 18, кн. 1, с. 84

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

электробу́р электрабу́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)