элаты́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
элаты́ў |
элаты́вы |
| Р. |
элаты́ва |
элаты́ваў |
| Д. |
элаты́ву |
элаты́вам |
| В. |
элаты́ў |
элаты́вы |
| Т. |
элаты́вам |
элаты́вамі |
| М. |
элаты́ве |
элаты́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
элаты́ў
(н.-лац. elativus, ад лац. elatus = узняты ўверх)
лінгв. 1) абсалютная найвышэйшая ступень параўнання;
2) зыходны склон.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)