Эверэ́ст

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Эверэ́ст
Р. Эверэ́ста
Д. Эверэ́сту
В. Эверэ́ст
Т. Эверэ́стам
М. Эверэ́сце

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Эверэст

т. 18, кн. 1, с. 42

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Эверэ́ст м Mount Everest [maʊnt ´evərəst] m -s i -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Эвере́ст (Джомолу́нгма) гора Эверэ́ст, -та м. (Джамалу́нгма, -мы ж.).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Джамалу́нгма ж гл Эверэст

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Everest ~u

м. Эверэст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mount [maʊnt] n. гара́ (ужываецца толькі як частка тапоніма);

Mount Everest гара́ Эверэ́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Mt (пісьмовае скар. ад Mountain) (асабліва на геаграфічных картах) гара́;

Mt Everest гара́ Эверэ́ст;

Rocky Mts Скалі́стыя го́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВЯЛІ́КІЯ ГІМАЛА́І,

самая высокая частка Гімалаяў

[да 8848 м, г. Джамалунгма (Эверэст)],

якая цягнецца ўздоўж іх восевай зоны. Складзены пераважна з крышт. парод і сланцаў. Характэрны альпійскі рэльеф. Снежнікі, ледавікі.

т. 4, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГО́РНАЯ ВЯРШЫ́НЯ,

найвышэйшая частка гары, горнага масіву ці хрыбта. Форма горнай вяршыні можа быць піка-, платопадобная ці інш., што абумоўлена літалогіяй складаючых парод, тэктанічнай будовай, характарам дэнудацыйных працэсаў і г.д. Самыя высокія вяршыні зямнога шара — Джамалунгма (Эверэст) у Гімалаях (8848 м), Чагары (Годвін-Остэн, Дапсанг) у Каракаруме (8611 м), Канчэнджанга ў Гімалаях (8585 м).

т. 5, с. 363

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)