шыпя́чы, -ая, -ае.

Пра гукі мовы: які вымаўляецца з шыпеннем.

Шыпячыя зычныя (ж, ш, ч).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыпя́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шыпя́чы шыпя́чая шыпя́чае шыпя́чыя
Р. шыпя́чага шыпя́чай
шыпя́чае		 шыпя́чага шыпя́чых
Д. шыпя́чаму шыпя́чай шыпя́чаму шыпя́чым
В. шыпя́чы (неадуш.)
шыпя́чага (адуш.)		 шыпя́чую шыпя́чае шыпя́чыя (неадуш.)
шыпя́чых (адуш.)
Т. шыпя́чым шыпя́чай
шыпя́чаю		 шыпя́чым шыпя́чымі
М. шыпя́чым шыпя́чай шыпя́чым шыпя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыпя́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шыпя́чы шыпя́чая шыпя́чае шыпя́чыя
Р. шыпя́чага шыпя́чай
шыпя́чае		 шыпя́чага шыпя́чых
Д. шыпя́чаму шыпя́чай шыпя́чаму шыпя́чым
В. шыпя́чы (неадуш.)
шыпя́чага (адуш.)		 шыпя́чую шыпя́чае шыпя́чыя (неадуш.)
шыпя́чых (адуш.)
Т. шыпя́чым шыпя́чай
шыпя́чаю		 шыпя́чым шыпя́чымі
М. шыпя́чым шыпя́чай шыпя́чым шыпя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыпя́чы лингв.

1. прил. шипя́щий;

~чыя зы́чныя — шипя́щие согла́сные;

2. в знач. сущ. шипя́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыпя́чы, ‑ая, ‑ае.

1. З шыпеннем.

2. Шумны шчылінны пярэднеязычны зычны гук, пры вымаўленні якога язык прымае лыжкападобную форму. Калі ж заднеязычныя асновы г, к чаргуюцца з шыпячымі ж, ч, то ў клічнай форме такія назоўнікі заканчваюцца галосным а. Граматыка. / у знач. наз. шыпя́чыя, ‑ых. — Не расіла, — пасміхаецца Надзя: яна не выгаворвае шыпячых. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыпя́чы прым.

1. zíschend; Zisch-;

2. у знач. наз. м. фан. Zíschlaut m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sibilant [ˈsɪbɪlənt] n. ling. шыпя́чы або́ свісця́чы (гук), сібіля́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sibilant

[ˈsɪbɪlənt]

1.

adj.

шыпя́чы

2.

n.

шыпя́чы зы́чны

S and sh are sibilants — С ды Ш — шыпя́чыя зы́чныя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ш, нескл., н.

1. Дваццаць сёмая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «ша». Вялікае Ш.

2. Глухі, пярэднеязычны, шчылінны, шыпячы зычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шипя́щий

1. прич. які́ (што) шыпі́ць; які́ (што) сы́кае; см. шипе́ть;

2. прил., лингв. шыпя́чы;

шипя́щие согла́сные шыпя́чыя зы́чныя;

3. сущ., лингв. шыпя́чы, -чага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)