Шынкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шынкі́
Р. Шынко́ў
Д. Шынка́м
В. Шынкі́
Т. Шынка́мі
М. Шынка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Шынкі (в., Крупскі р-н) 6/127 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шы́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шы́нка шы́нкі
Р. шы́нкі шы́нак
Д. шы́нцы шы́нкам
В. шы́нку шы́нкі
Т. шы́нкай
шы́нкаю		 шы́нкамі
М. шы́нцы шы́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыно́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шыно́к шынкі́
Р. шынка́ шынко́ў
Д. шынку́ шынка́м
В. шыно́к шынкі́
Т. шынко́м шынка́мі
М. шынку́ шынка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шы́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шынкі. Шыначнае мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Spéckschwarte

f - шку́рка шы́нкі [кумпяка́]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

павэ́ндзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Завэндзіць усё, многае. Павэндзіць усе шынкі.

2. і без дап. Вэндзіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяпро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вепра. У маёнтку памешчыка Абхазава яшчэ не страцілі смаку да вяпровай шынкі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Сцегнавая ці лапатачная частка тушы свінні або барана, адпаведным чынам прыгатаваная для ўжывання. Вепручок рос ладны, ружовы, таму на вялікдзень былі на стале і шынка з мяккім сальцам, і мармуровыя каркавіны, і вэнджаныя кілбасы з пахучым кменам. Рамановіч. У маёнтку князя Абхазава яшчэ не страцілі смаку да вяпровай шынкі. Самуйлёнак.

[Ням. Schinken.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plaster

м.

1. мед. пластыр;

2. слой; скрылік;

plaster szynki — скрылік шынкі;

plaster miodu — кавалак сотаў з мёдам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)