шыво́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шыво́к шыўкі́
Р. шыўка́ шыўко́ў
Д. шыўку́ шыўка́м
В. шыво́к шыўкі́
Т. шыўко́м шыўка́мі
М. шыўку́ шыўка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шыво́к, шыўка́, мн. шыўкі́, шыўко́ў, м.

Частка шва паміж двума праколамі іголкі.

Дробныя шыўкі.

|| прым. шыўко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыво́к, род. шыўка́ м., порт. стежо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыво́к, шыўка, м.

Частка шва, якая знаходзіцца паміж двума праколамі іголкі. Цётка Насця, хутка сцелючы шывок за шыўком, заклапочана гаворыць. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыво́к м кравец Stéppstich m -(e)s, -e, Stich m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шыўко́вы гл. шывок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стежо́к портн. шыво́к, род. шыўка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ścieg, ~u

м. шывок; строчка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stéppstich

m -s, -e шоў, шыво́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stebnówka

ж. строчка; шывок; сцябліністае шво

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)