Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
шы́беніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.
Тое, што і вісельня.
|| прым.шы́бенічны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шы́беніцаж. ви́селица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шы́беніца, ‑ы, ж.
Прылада для пакарання смерцю, зробленая з двух слупоў з перакладзінай. На першай вуліцы стаяла шыбеніца і на ёй вісеў труп павешанага чалавека.Чорны.Фашысты, спяшаючыся, ставілі шыбеніцы.Лынькоў.// Пакаранне смерцю на такой прыладзе. — Забіў [манах] чалавека, з чыёю жонкаю меў сувязь. Гэта пахла шыбеніцай.Чарнышэвіч.На ўсіх слупах у вёсцы віселі загады акупантаў: за дапамогу ваеннапалонным — шыбеніца.Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шы́беніцам Gálgen m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
шы́беніца Высокае месца; стромая гара (Нясв., Слаўг.). Тое ж шы́бельніца (Слуцк.Мал., 194, Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
ві́сельня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж.
Два слупы (або слуп) з перакладзінай — прыстасаванне для пакарання смерцю праз павешанне; шыбеніца.
|| прым.ві́сельны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ви́селица ві́сельня, -ні ж., шы́беніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ві́сельня, ‑і, ж.
Прыстасаванне для пакарання смерцю праз павешанне; шыбеніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gallows[ˈgæləʊz]n. (pl.gallows) шы́беніца;
gallows humour гу́мар ві́сельніка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)