шчэ́па, -ы, мн. -ы, шчэп, ж.

1. Чаранок высокагатунковага дрэва, які ўстаўляецца ў расшчэпленую частку расліны для прышчэпкі.

2. Прышчэпленая расліна.

|| прым. шчэ́павы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчэ́па

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шчэ́па шчэ́пы
Р. шчэ́пы шчэ́п
Д. шчэ́пе шчэ́пам
В. шчэ́пу шчэ́пы
Т. шчэ́пай
шчэ́паю		 шчэ́памі
М. шчэ́пе шчэ́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчэ́па ж. прище́п м., приво́й м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчэ́па, ‑ы, ж.

1. Чаранок высокагатунковага дрэва, які ўстаўляюць у расшчэплепую частку якой‑н. расліны для прышчэпкі.

2. Прышчэпленая расліна. Поруч са старымі яблынямі, грушамі раслі маладзенькія шчэпы. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчэ́па ж.

1. (чаранок для прышчэпкі) Pfrópfreis n -(e)s, -er; Pfrópfen m -s, -;

2. (прышчэпленая расліна) gepfrópfter Baum

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

приви́вок м., сад. прышчэ́пак, -пка м., шчэ́па, -пы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Перачы́нак, пэрэчьпюк, пярчынак, парэчынок, пырычьшок, сюды ж пэрэчыныты ’напластаваць граблямі сена’ (палес., Шатал.; ЛА, 2). Да пера- і чыніць (гл.). Параўн. гродз., зах.-палес. шчыпок (* < прасл. было б *хь‑сіп‑ькь), шчэнок, шчыпка, шчэпа. нічый, шчыпок, шчыняк (ЛА, 2), а да семантыкі — польск. przyczynić ’перарабіць, змяніць форму’, рус. перечни ’пераробка зробленага’ (Даль).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прище́п м., сад.

1. (действие) прышчапле́нне, -ння ср.; неоконч. прышчэ́пліванне, -ння ср.;

2. (расщеплённая часть растения) шчэ́па, -пы ж.;

3. (привитое растение) прышчэ́п, -па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приви́вка ж.

1. (действие) прышчэ́пліванне, -ння ср., прышчэ́пка, -кі ж.;

2. (привой) сад. прышчэ́пак, -пка м., шчэ́па, -пы ж.;

3. (прививочный препарат, вакцина) мед. прышчэ́пка, -кі ж., вакцы́на, -ны ж.; прышчэ́пачны прэпара́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрэва / у лесе: лясіна / у хваёвым: баравіна / паваленае: валежына / вывернутае з карэннем: выварацень, выварат / сухастойнае: старадрэвіна, сухадрэвіна, сухастоіна / прышчэпленае: шчэпа

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)