шчыго́л, -гла́, мн. -глы́, -гло́ў, м.

Маленькая пеўчая птушка атрада вераб’інападобных з яркім апярэннем.

|| прым. шчыгля́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчыго́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчыго́л шчыглы́
Р. шчыгла́ шчыгло́ў
Д. шчыглу́ шчыгла́м
В. шчыгла́ шчыгло́ў
Т. шчыгло́м шчыгла́мі
М. шчыгле́ шчыгла́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчыго́л, -гла́ м., зоол. щего́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчыго́л, ‑гла, м.

Маленькая пеўчая птушка сямейства ўюрковых з яркім апярэннем. Узляціць на галінку адзін шчыгол, абтрасецца, нібы толькі што з вады, заспявае, а за ім і другі гэта ж зробіць. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Шчыгол 8/624—625 (укл.); 10/523; 11/381

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шчыгол

т. 17, с. 505

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шчыго́л м. заал. Stíeglitz m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

щего́л зоол. шчыго́л, -гла́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

goldfinch [ˈgəʊldfɪntʃ] n. zool. шчыго́л (птушка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уюрко́выя, ‑ых.

Сямейства птушак, да якога адносяцца ўюрок, канаплянка, шчыгол і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)