шчо́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчо́лачны шчо́лачная шчо́лачнае шчо́лачныя
Р. шчо́лачнага шчо́лачнай
шчо́лачнае		 шчо́лачнага шчо́лачных
Д. шчо́лачнаму шчо́лачнай шчо́лачнаму шчо́лачным
В. шчо́лачны (неадуш.)
шчо́лачнага (адуш.)		 шчо́лачную шчо́лачнае шчо́лачныя (неадуш.)
шчо́лачных (адуш.)
Т. шчо́лачным шчо́лачнай
шчо́лачнаю		 шчо́лачным шчо́лачнымі
М. шчо́лачным шчо́лачнай шчо́лачным шчо́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчо́лачны в разн. знач. щелочно́й;

~ная рэа́кцыя — щелочна́я реа́кция;

~ныя мета́лы — щелочны́е мета́ллы;

ш. акумуля́тар — щелочно́й аккумуля́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчо́лачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае ў сваім саставе шчолач. Шчолачны раствор. Шчолачныя злучэнні. Шчолачная рэакцыя.

2. Спец. Які ўтварае шчолач. Шчолачныя металы. Шчолачныя горныя пароды.

3. Спец. Які дзейнічае з дапамогай шчолачы. Шчолачны акумулятар. Шчолачная ачыстка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчо́лачны хім. alkálisch, Alkáli-_, básisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчо́лач, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Растворанае ў вадзе едкае хімічнае рэчыва, якое ўтвараецца пры злучэнні солі з кіслатой і афарбоўвае лакмусавую паперу ў сіні колер.

|| прым. шчо́лачны, -ая, -ае.

Шчолачная рэакцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кісло́тна-шчо́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кісло́тна-шчо́лачны кісло́тна-шчо́лачная кісло́тна-шчо́лачнае кісло́тна-шчо́лачныя
Р. кісло́тна-шчо́лачнага кісло́тна-шчо́лачнай
кісло́тна-шчо́лачнае		 кісло́тна-шчо́лачнага кісло́тна-шчо́лачных
Д. кісло́тна-шчо́лачнаму кісло́тна-шчо́лачнай кісло́тна-шчо́лачнаму кісло́тна-шчо́лачным
В. кісло́тна-шчо́лачны (неадуш.)
кісло́тна-шчо́лачнага (адуш.)		 кісло́тна-шчо́лачную кісло́тна-шчо́лачнае кісло́тна-шчо́лачныя (неадуш.)
кісло́тна-шчо́лачных (адуш.)
Т. кісло́тна-шчо́лачным кісло́тна-шчо́лачнай
кісло́тна-шчо́лачнаю		 кісло́тна-шчо́лачным кісло́тна-шчо́лачнымі
М. кісло́тна-шчо́лачным кісло́тна-шчо́лачнай кісло́тна-шчо́лачным кісло́тна-шчо́лачных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хло́рна-шчо́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хло́рна-шчо́лачны хло́рна-шчо́лачная хло́рна-шчо́лачнае хло́рна-шчо́лачныя
Р. хло́рна-шчо́лачнага хло́рна-шчо́лачнай
хло́рна-шчо́лачнае		 хло́рна-шчо́лачнага хло́рна-шчо́лачных
Д. хло́рна-шчо́лачнаму хло́рна-шчо́лачнай хло́рна-шчо́лачнаму хло́рна-шчо́лачным
В. хло́рна-шчо́лачны (неадуш.)
хло́рна-шчо́лачнага (адуш.)		 хло́рна-шчо́лачную хло́рна-шчо́лачнае хло́рна-шчо́лачныя (неадуш.)
хло́рна-шчо́лачных (адуш.)
Т. хло́рна-шчо́лачным хло́рна-шчо́лачнай
хло́рна-шчо́лачнаю		 хло́рна-шчо́лачным хло́рна-шчо́лачнымі
М. хло́рна-шчо́лачным хло́рна-шчо́лачнай хло́рна-шчо́лачным хло́рна-шчо́лачных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

на́трый, -ю, м.

Хімічны элемент, мяккі шчолачны метал серабрыста-белага колеру.

|| прым. на́трыевы, -ая, -ае.

Натрыевая салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

alkaline [ˈælkəlaɪn] adj. chem. шчо́лачны;

alkaline soils саланчакі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

на́трый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, мяккі шчолачны метал серабрыста-белага колеру. Хлорысты натрый. Вуглякіслы натрый.

[Лац. natrium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)