Verbum

анлайнавы слоўнік

шуля́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шуля́к, -ка́ м., обл. ко́ршун

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шуля́к, ‑а, м.

1. Тое, што і каршун. Шуляк мільгнуў, нібы лязо нажа, — і змоўкла сойка ў кіпцюрах ягоных. Рудкоўскі.

2. Абл. Шула (у 2 знач.). Тата ў санях да варот пад’ехаў. Завязаў лейцы за дубовы шуляк, кінуў каню пад ногі жменю сена, у хату ідзе. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шуля́к м абл заал гл каршун

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

chicken hawk

я́страб -а, шуля́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

перепеля́тник охот. перапёлачнік, -ка м.; зоол. шуля́к-караго́льчык, род. шуляка́-караго́льчыка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Milán

m -s, -e заал. каршу́н, шуля́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Géier

m -s, - заал. каршу́н, ко́ршак, шуля́к

◊ hol dich der ~! — лаянк. каб цябе́ чорт узяў!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)