штэ́кер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штэ́кер штэ́керы
Р. штэ́кера штэ́кераў
Д. штэ́керу штэ́керам
В. штэ́кер штэ́керы
Т. штэ́керам штэ́керамі
М. штэ́керы штэ́керах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штэ́кер м., спец. ште́кер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штэ́кер м эл Stécker m -s, -; Stöpsel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штэ́кер

(ням. Stecker)

металічны кантактны стрыжань, які служыць аднаполюснай вілкай штэпсельнага (гл. штэпсель) злучэння.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ште́кер спец. штэ́кер, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Stécker

m -s, - эл. тэх. штэ́кер, штэ́псель, штэ́псельная ві́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)