штэ́йн

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. штэ́йн
Р. штэ́йну
Д. штэ́йну
В. штэ́йн
Т. штэ́йнам
М. штэ́йне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штэйн, род. штэ́йну м., мет. штейн

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штэйн, ‑у, м.

У металургіі — прамежкавы або пабочны прадукт, які атрымоўваецца пры плаўцы руд каляровых металаў.

[Ад ням. Stein — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штэйн

т. 17, с. 478

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Штэйн Аляксандр Пятровіч

т. 17, с. 478

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Штэйн Сямён Аляксандравіч

т. 17, с. 478

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

штейн мет. штэйн, род. штэ́йну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канверці́раваць

(лац. convertere = змяняць, ператвараць)

1) ажыццяўляць канверсію;

2) прадзімаць у канвертары чыгун або штэйн.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канве́ртар

(англ. converter, ад лац. convertere = змяняць, ператвараць)

апарат для атрымання сталі (бесемеру) з вадкага чыгуну шляхам прадзімання яго паветрам або кіслародам, а таксама чарнавой медзі прадзіманнем паветра праз штэйн.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)