штры́х

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штры́х штрыхі́
Р. штрыха́ штрыхо́ў
Д. штрыху́ штрыха́м
В. штры́х штрыхі́
Т. штрыхо́м штрыха́мі
М. штрыху́ штрыха́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штрых, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тонкая рыса, лінія.

Ш. на чарцяжы.

2. перан. Характэрны момант, дэталь, падрабязнасць.

Штрыхі з біяграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штрых, род. штрыха́ м., прям., перен. штрих;

ш. на папе́ры — штрих на бума́ге;

характэ́рны ш. — характе́рный штрих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штрых, ‑а, м.

1. Тонкая, кароткая лінія, рыска (малюнка, чарцяжа, партрэта, карціны і пад.). [Рамір] адбегся ад планшэта, .. шырока ўзмахнуў рукой; Вера ведала, што ён зрабіў першы штрых. Асіпенка.

2. перан. Асобны момант, характэрная рыса, падрабязнасць чаго‑н. Варты ўвагі і некаторыя штрыхі, што характарызуюць паасобныя асаблівасці даўніх народных звычаяў паўночнага Палесся. Ліс. Байку Крапівы жывіла жыццё, канкрэтная рэчаіснасць — яна давала не толькі тэмы, вобразы, але асобныя штрыхі, дэталі. Гілевіч.

[Ням. Strich.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штрых м

1. Strich m -(e)s, -e;

2. перан Zug m -(e)s, Züge;

характэ́рны штрых Charákterzug [ka-] m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штрых

(ням. Strich)

1) тонкая рыса, лінія (на малюнку, чарцяжы);

2) перан. характэрная ўласцівасць чаго-н. (напр. дадаць ш. да характарыстыкі літаратурнага вобраза).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

штрих прям., перен. штрых, род. штрыха́ м.;

рисова́ть штриха́ми рысава́ць штрыха́мі;

характе́рный штрих перен. характэ́рны штрых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

finishing [ˈfɪnɪʃɪŋ] adj. апо́шні;

the finishing touches апо́шні штрых, заклю́чны ако́рд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Скарбе́жыцца (скорбе́жыцца) ‘скруціцца ў скруткі’ (ТС). Да карбе́ж ‘рубец, засечка, зарубка, штрых’ (ТС); гл. карб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вірш ’віншавальны верш’ (КТС), ст.-бел. виршъ (з XVI ст.). Запазычана са ст.-польск. wirsz ’радок, верш’ < лац. versus ’радок, верш, баразна, штрых’ (Булыка, Запазыч., 61) < лац. verto (Брукнер, 617).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)