штаты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м.

Падстаўка для якіх-н. прыбораў.

Ш. колбы.

Ш. фотаапарата.

|| прым. штаты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штаты́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штаты́ў штаты́вы
Р. штаты́ва штаты́ваў
Д. штаты́ву штаты́вам
В. штаты́ў штаты́вы
Т. штаты́вам штаты́вамі
М. штаты́ве штаты́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штаты́ў, -ты́ва м. штати́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штаты́ў, ‑тыва, м.

1. Падстаўка або падпорка для замацавання розных прыбораў, хімічнага посуду і пад. Штатыў мікраскопа. □ За шклом шафы, замацаваныя на штатывах, паблісквалі пузатымі бакамі тры колбы. Шыловіч.

2. Складны трыножак, на якім устанаўліваецца і замацоўваецца кінакамера, фотаапарат, тэадаліт і пад. Раптам бачу: стаіць ля тралейбуснага прыпынку знаёмая мне светла-карычневая скураная куртка. І раменьчык ад фотаапарата праз плячо, і штатыў пад пахай. Аношкін.

[Ням. Stativ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штаты́ў м спец Statív n -(e)s, -e, Gestéll n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штаты́ў

(ням. Stativ, ад лац. stativus = нерухомы)

1) падстаўка для лабараторных прыбораў (напр. ш. мікраскопа);

2) складаная трынога для фотаапарата, кінакамеры, тэадаліта і іншых геадэзічных або астранамічных прыбораў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

штати́в штаты́ў, -ты́ва м.;

штати́в микроско́па штаты́ў мікраско́па;

штати́в фотоаппара́та штаты́ў фотаапара́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

statyw, ~u

м. штатыў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Statív

n -s, -e тэх. штатыў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

trójnóg

trójn|óg

м.

1. трыножак; трыножка;

2. штатыў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)