шрапне́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. шрапне́ль
Р. шрапне́лі
Д. шрапне́лі
В. шрапне́ль
Т. шрапне́ллю
М. шрапне́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шрапне́ль, -і, мн. -і, -ей, ж.

Разрыўны артылерыйскі снарад, начынены круглымі кулямі.

|| прым. шрапне́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шрапне́ль ж. шрапне́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шрапне́ль шрапне́ль, -лі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Шрапнель 11/354—355

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шрапне́ль, ‑і, ж.

Разрыўны артылерыйскі снарад, начынены круглымі кулямі. На ворагаў — шрапнелі град, Граната, міна і снарад. Ляцяць на іх са свістам. Бялевіч. Як вогненным градам, секанула шрапнеллю. Мележ.

[Англ. shrapnel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шрапнель

т. 17, с. 461

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шрапне́ль

[англ. shrapnel, ад H. Shrapnel = прозвішча англ. вынаходцы (1761—1842)]

артылерыйскі снарад, набіты круглымі кулямі, якія прызначаны для паражэння жывой сілы праціўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шрапнэ́ль шрапне́ль ж. вайск. Schrapnéll n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

shrapnel [ˈʃræpnəl] n. шрапне́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)