шпіён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тайны агент, які займаецца шпіянажам.

|| ж. шпіёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. шпіёнскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпіё́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шпіё́н шпіё́ны
Р. шпіё́на шпіё́наў
Д. шпіё́ну шпіё́нам
В. шпіё́на шпіё́наў
Т. шпіё́нам шпіё́намі
М. шпіё́не шпіё́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпіён м. шпио́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпіён, ‑а, м.

Звычайна засакрэчаная асоба, якая тайна збірае або крадзе звесткі, дакументы, што складаюць дзяржаўную або ваенную тайну, з мэтай перадачы іх іншай дзяржаве. Пачалі пашырацца чуткі аб з’яўленні ў нашых тылах варожых шпіёнаў і дыверсантаў. Машара. Паміж лясоў прабіраліся да населеных пунктаў шпіёны і дыверсанты. Чорны. Сотні мільёнаў долараў асігноўваецца ўрадам ЗША на падрыўную работу супроць краін народнай дэмакратыі і СССР, на засылку ў гэтыя краіны шпіёнаў і дыверсантаў. «Звязда». // Разм. Той, хто сочыць за кім‑н., падпільноўвае каго‑н., даносіць на каго‑н. І бацька прыняў вясёлае рашэнне: павадзіць «грыбных шпіёнаў» за нос. Шамякін.

[Ням. Spion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпіён м Spión m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самалё́т-шпіён

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самалё́т-шпіён самалё́т-шпіёны
Р. самалё́т-шпіёна самалё́т-шпіёнаў
Д. самалё́т-шпіёну самалё́т-шпіёнам
В. самалё́т-шпіён самалё́т-шпіёны
Т. самалё́т-шпіёнам самалё́т-шпіёнамі
М. самалё́т-шпіёне самалё́т-шпіёнах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

о́бер-шпіён

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́бер-шпіён о́бер-шпіёны
Р. о́бер-шпіёна о́бер-шпіёнаў
Д. о́бер-шпіёну о́бер-шпіёнам
В. о́бер-шпіёна о́бер-шпіёнаў
Т. о́бер-шпіёнам о́бер-шпіёнамі
М. о́бер-шпіёне о́бер-шпіёнах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпио́н шпіён, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spy-in-the-sky [ˌspaɪɪnðəˈskaɪ] n.

1. паве́траны шпіён

2. спадаро́жнік-шпіён

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шпі́к

‘шпіён’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шпі́к шпікі́
Р. шпіка́ шпіко́ў
Д. шпіку́ шпіка́м
В. шпіка́ шпіко́ў
Т. шпіко́м шпіка́мі
М. шпіку́ шпіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)