шпо́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шпо́рны шпо́рная шпо́рнае шпо́рныя
Р. шпо́рнага шпо́рнай
шпо́рнае		 шпо́рнага шпо́рных
Д. шпо́рнаму шпо́рнай шпо́рнаму шпо́рным
В. шпо́рны (неадуш.)
шпо́рнага (адуш.)		 шпо́рную шпо́рнае шпо́рныя (неадуш.)
шпо́рных (адуш.)
Т. шпо́рным шпо́рнай
шпо́рнаю		 шпо́рным шпо́рнымі
М. шпо́рным шпо́рнай шпо́рным шпо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпо́рны шпо́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпо́ра, -ы, мн. -ы, шпор, ж.

1. Сагнутая па форме абцаса металічная дужка з кольцам на канцы, якая прымацоўваецца да бота наезніка і служыць для пануквання каня.

Даць шпоры каню (націснуць шпорамі).

2. Рагавы завостраны выступ на нагах самцоў некаторых птушак.

Шпоры ў пеўня.

3. Выступ на вобадзе кола ці на звёнах гусеніц трактара, танка і пад. (спец.).

|| прым. шпо́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпо́рный шпо́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Няпо́рны (шпорны) ’несвоечасовы, дачасны’ (карэл., Шатал.; мін., Жыв. сл.; зэльв., Сл. ПЗБ). Ад спалучэння не пара або не ў пару (гл. пара), параўн. таксама неўпорны ’тс’ (Сл. ПЗБ), неўпору ’несвоечасова’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)