шо́сты, -ая, -ае.

1. гл. шэсць.

2. Які атрымліваецца пры дзяленні на шэсць.

Шостая частка.

3. у знач. наз. шо́стая, -ай, ж. Шостая частка чаго-н.

Адна шостая.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Шостая (Пражская) Усерасійская канферэнцыя РСДРП 1/151; 2/468; 3/83; 5/321, 345, 352; 6/306, 370; 7/142, 230, 389; 8/285, 530; 9/98, 117, 452; 11/349; 12/196

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шостая Паўночна-Заходняя абласная канферэнцыя РКП(б) 2/260; 3/587; 4/493; 5/322, 347; 6/497; 8/408; 12/199, гл. Першы з’езд КП(б)Б

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шо́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Ліч. парадк. да шэсць. І тут Сцёпка не выказаў здзіўлення. — А я, каб паступаў, то наступаў бы ў шосты клас. Колас. І вось перад намі купэ шостага вагона плацкартнага. Васілёнак.

2. у знач. наз. шо́стая, ‑ай, ж. Шостая частка. Адна шостая.

3. у знач. пабочн. шо́стае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шо́сты

лічэбнік, парадкавы

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шо́сты шо́стая шо́стае шо́стыя
Р. шо́стага шо́стай шо́стага шо́стых
Д. шо́стаму шо́стай шо́стаму шо́стым
В. шо́стага (адуш.)
шо́сты (неадуш.)		 шо́стую шо́стае шо́стых (адуш.)
шо́стыя (неадуш.)
Т. шо́стым шо́стай шо́стым шо́стымі
М. шо́стым шо́стай шо́стым шо́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

се́кста

(лац. sexta = шостая)

1) шостая ступень дыятанічнай гамы;

2) інтэрвал паміж дадзенай ступенню і шостай ад яе ў дыятанічнай гаме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

séchstel

num

ein ~ — адна́ шо́стая

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Séchstel

n -s, - шо́стая ча́стка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ч, нескл., н.

1. Дваццаць шостая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «чэ». Малое ч.

2. Глухі, пярэднеязычны, змычна-шчылінны, шыпячы зычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сам-шо́сты

лічэбнік, парадкавы

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сам-шо́сты сам-шо́стая сам-шо́стае сам-шо́стыя
Р. сам-шо́стага сам-шо́стай сам-шо́стага сам-шо́стых
Д. сам-шо́стаму сам-шо́стай сам-шо́стаму сам-шо́стым
В. сам-шо́стага (адуш.)
сам-шо́сты (неадуш.)		 сам-шо́стую сам-шо́стае сам-шо́стых (адуш.)
сам-шо́стыя (неадуш.)
Т. сам-шо́стым сам-шо́стай сам-шо́стым сам-шо́стымі
М. сам-шо́стым сам-шо́стай сам-шо́стым сам-шо́стых

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)