Шостак Л. 9/76, 339

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шостак Аляксандр Канстанцінавіч

т. 17, с. 452

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шостак Леанід Уладзіміравіч

т. 17, с. 452

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шостак М. Д. 8/224

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шостак С. В. 2/205

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сабачка-Шостак Г. 10/453

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шостак І. І. 6/396; 9/356

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шо́стка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шо́стка шо́сткі
Р. шо́сткі шо́стак
Д. шо́стцы шо́сткам
В. шо́стку шо́сткі
Т. шо́сткай
шо́сткаю		 шо́сткамі
М. шо́стцы шо́стках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ашо́рстак ’жэрдка ў гумне, прымацавання паміж сохамі на ўзроўні сцен; ашорстак быў раней таксама ў хатах’ (лях., Янк. Мат.), ’жэрдка ў хаце, на якую вешалі адзенне’ (Сержп., ЭШ, рук.). Ад шост з устаўным р, параўн. шо́рстак (Касп.), шо́стак ’тс’ (П. С.), відаць, пад уплывам шорсткі і пад.; а прыстаўное, як у ахлеў (хлеў), афіранка і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)