шні́цэль, ‑ю, м.

Тонкая адбіўная ці рубленая катлета. Натуральны шніцэль. □ Сашка, відаць, чакаў вострага слова ад хлопцаў і хутчэй за ўсіх пастараўся з’есці свой шніцэль. Гроднеў.

[Ням. Schnitzel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шні́цэль

(ням. Schnitzel)

тонкая адбіўная ці рубленая катлета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гарні́р, ‑у, м.

Прыправа з агародніны, круп і пад. да рыбных і мясных страў. Шніцэль з гарнірам.

[Ад фр. garnir — упрыгожваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sznycel

м. кул. шніцэль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Зра́зы ’гатунак катлет’. Як і рус. зразы, укр. зра́зи, чэш. zraz ’тс’ з польск. zrazy ’тс’, дзе ўзводзіцца, як і zraz (> зраз, гл.), да raz‑ (корань рэзаць). Параўн. славен. zrézek ’шніцэль’ з аналагічнай унутранай формай, верагодна, калькіруючай ням. Schnitzel.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schnítzel

I

m, n -s, -

1) абрэ́зак; стру́жка

2) с.-г. жаме́рыны

II

n -s, - кул. шні́цэль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)