шнуро́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шнуро́вачны шнуро́вачная шнуро́вачнае шнуро́вачныя
Р. шнуро́вачнага шнуро́вачнай
шнуро́вачнае		 шнуро́вачнага шнуро́вачных
Д. шнуро́вачнаму шнуро́вачнай шнуро́вачнаму шнуро́вачным
В. шнуро́вачны
шнуро́вачнага		 шнуро́вачную шнуро́вачнае шнуро́вачныя
шнуро́вачных
Т. шнуро́вачным шнуро́вачнай
шнуро́вачнаю		 шнуро́вачным шнуро́вачнымі
М. шнуро́вачным шнуро́вачнай шнуро́вачным шнуро́вачных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шнуро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. шнураваць.

2. мн. -і, -ро́вак. Шнур на адзенні, абутку, а таксама само прашнураванае месца.

Распусціць шнуроўку на сукенцы.

|| прым. шнуро́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)