шля́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шля́к шлякі́
Р. шляка́ шляко́ў
Д. шляку́ шляка́м
В. шля́к шлякі́
Т. шляко́м шляка́мі
М. шляку́ шляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шляк, -а́, мн. -і, -о́ў, м.

Палоска па краі тканіны іншага колеру або іншага ўзору.

Абрус з сінім шлякам.

|| памянш. шлячо́к, -чка́, мн. -чкі, -чко́ў, м.; прым. шлячко́вы, -ая, -ае.

|| прым. шляко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шляк, род. шляка́ м. кайма́ ж.; обво́д; (кружевная оборка) подзо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шляк, ‑а, м.

Палоска па краі тканіны іншага колеру або іншага ўзору. Абрус з сінім шляком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шляк м. кравец. Saum m -(e)s, Säume, Kánte f -, -n, Bórte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шляк

(польск. szlak, ад ням. Schlag)

аблямоўка на тканіне, хустцы, шаліку і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шляк Край, берагавая частка (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

шлячко́вы гл. шляк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шлячо́к гл. шляк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шлячо́к, ‑чка, м.

Памянш. да шляк. Ручнік з зялёным шлячком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)