шлы́нда

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шлы́нда шлы́нды
Р. шлы́нды шлы́нд
шлы́ндаў
Д. шлы́нду шлы́ндам
В. шлы́нду шлы́нд
шлы́ндаў
Т. шлы́ндам шлы́ндамі
М. шлы́ндзе шлы́ндах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шлы́нда

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шлы́нда шлы́нды
Р. шлы́нды шлы́нд
шлы́ндаў
Д. шлы́ндзе шлы́ндам
В. шлы́нду шлы́нд
шлы́ндаў
Т. шлы́ндай
шлы́ндаю		 шлы́ндамі
М. шлы́ндзе шлы́ндах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шлы́нда м. и ж., прост., неодобр. шлёнда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлы́нда, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑дзе, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. неадабр. Той (тая), хто бадзяецца, не мае пастаяннага месца жыхарства і працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шлы́нда м, ж разм Lándstreicher m -s, -, Vagabúnd [vɑ-] m -en, -en, Strómer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Перашлы́ндаць (піряшпындыць) ’прабадзяцца’ (Юрч. СНЛ). Да пера- і шлындаць, шлында (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фланёр м., пренебр. фланёр, -ра м.; шлы́нда, -ды м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

włóczęga

м. бадзяга, валацуга; хадзяка; туляга; шлында; маталыга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kurwa

ж. груб. курва, шлында, прастытутка, прасталытка, самадайка;

kurwa (mać)! — лаянк. курва!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)